گروه فرهنگی سراج24: سال 91 زلزله بزرگی مناطق مختلفی از آذربایجان، هریس و ورزقان را لرزاند. خسارت‌ها زیاد بود و روستاهای بسیاری تخریب شد.باز هم تصاویر درآور از زندگی های فروپاشیده و آوارهای پیاپی منتشر می شد و سهم همه ایران کمک بود و آه.
در آن روزها مهم ترین دغدغه همه مسئولان، مدیریت بحران و سر و سامان دادن به مسکن و تغذیه مردم بود. این اتفاق و رخدادی طبیعی بعد از هر بحرانی مثل زلزله بم، ورزقان و البته همین زلزله اخیر در کرمانشاه است.
تمام مسئولان تلاششان برای آواربرداری، زنده یابی، انتقال مجروحان، ساخت و ترمیم بناهای ساختمانی و خلاصه تامین امکانات و شرایط اولیه زندگی است. بحران های اینچنینی مثل زلزله اول از همه، ابتدائیات زندگی را از بین می‌برد و به همین خاطر هرکسی خانه های آوار شده شهر را ببیند و سرمای جان سوز هوا را لمس کند، دیگر به رفع هیچ نیاز دیگری فکر نمی کند اما یکی از مهمترین مشکل ها پس از حادثه های این چنینی، بحران های عاطفی، روحی و فرهنگی است.
گوشه گوشه شهر خانواده هایی دیده می شوند که بدون سر پناه کنار اسباب و اساسیه باقی مانده شان جمع شده اند و هیچ آینده ای پیش رویشان نمی بینند. لابد عزیزی را هم در حادثه از دست داده اند و عزادار او هم هستند. همه اینها بر روح و جان مردم آسیب دیده، آوار شده است. از طرفی درد رفع نیازهای اولیه زندگی و از طرفی فشارهای روحی شدیدا اوضاع را بهم می ریزد.
در این میان کودکان و نوجوانان بیشترین آسیب های روحی را تجربه می کنند، از عزای عزیزانشان گرفته تا دیدن اضطرار پدرها برای دریافت یک بطری آب و چند ظرف غذا.
شهید سعید سیاح طاهری یکی از شهدای مدافع حرم است که دو سال قبل در عملیات شناسایی منطقه خانطومان مورد اصابت گلوله خمپاره قرار می گیرد و به شهادت می رسد. او پاسداری بازنشسته بود که در دوران پس از خدمت هم آرام نشست.
پس از زلزله ورزقان در سال 1391، سعید سیاح طاهری با کمک دوست و همراه همیشگی‌اش حبیب احمدزاده،هنرمندان و مجری‌های محبوب کودکان را در کاروانی همراه می کند و به مناطق زلزله زده می‌برد. در آن روزها سردار پورجمشیدیان فرمانده سپاه آذربایجان بود. این سردار می‌گوید: «در آن زمان درگیر کارهای سخت و مشکلات مردم بودیم. آواربرداری، ساخت خانه و ... ما را درگیر کرده بود. به تنها چیزی که فکر نمی‌کردیم کار فرهنگی بود. شهید سیاح در اوج مشکلاتی که ما درگیرش بودیم تماس گرفت و گفت قصد کار فرهنگی دارد. من گفتم مردم خانه ندارند. گفت: «اصلاً نگران این نباشید. ما همه کارها را انجام می‌دهیم».به یاد دارم شهید سیاح همراه با حبیب احمدزاده، پرویز پرستویی و تعدادی دیگر از هنرمندان به مناطق زلزله‌زده آمدند. حاج سعید گفت بهترین کار برای بچه‌هایی که خانه و بعضاً خانواده خود را از دست داده‌اند این است که روحیه نشاط و شادی آنها را بازگردانیم و تقویت کنیم. »
شهید سیاح طاهری در آن روزها با همایش های مختلفی که برای دانش آموزان برگزار می کند سعی در بازسازی روحیه آن ها داشته است. پس از زلزله ورزقان 45 هزار کودک را در نوبت های مختلف جمع می کند و همراه با هنرمندان برای آنها برنامه های شادی آفرین و روحیه بخش اجرا می کند.
سردار پورجمشیدیان می گوید: «سیاح طاهری در اوج آن خرابی و دغدغه‌های مادی، شادترین برنامه‌ها را برای کودکان و نوجوانان اجرا کردند. خیلی از بچه‌هایی که در این برنامه شرکت کرده بودند، در زندگی خود یک چادر بیشتر نداشتند و هنوز بلاتکلیف بودند؛ اما در آن شرایط روحیه نشاط فوق‌العاده‌ای را در این بچه‌ها ایجادکردند. جالب این است که هیچ فشاری روی کار مسئولین استان و کسانی که درگیر کار ساخت و بحران زلزله و ... بودند، وارد نکردند. »
حالا و پس از زلزله کرمانشاه هم اوضاع به همین شکل است. خانه ها ویران است و روحیه ها خراب. کمتر کسی به فکر کار فرهنگی و ترمیم روحیه های از دست رفته می‌افتد. حبیب احمدزاده دوست و همراه همیشگی شهید سعید سیاح طاهری اما گفته است که دوباره بعد از مراسم چهلم کشته شدگان حادثه زلزله، کاروان هنرمندان و مجریانِ محبوب کودکان را به سمت کرمانشاه می برد.
